مقایسه ی مدل بهینه‎سازی‎ تصادفی و‎ سایر روش های احتمالی برای اختصاص منابع اقتصادی جهت کاهش ریسک لرزه‏ای‎ منطقه‏ ای‎

این پژوهش با هدف ارائه ی روشی برای ارزیابی و تعیین اولویت اقدامات کاهش ریسک لرزه‏ای‎ در کشورهای لرزه خیز در حال توسعه و اختصاص بودجه ی لازم به این اقدامات و یاری دادن مدیران و تصمیم گیرندگان در این امر، انجام شده است. در این پژوهش یک مدل برنامه‎ریزی بهینه‎سازی‎ تصادفی (احتمالی) دو مرحله‏ای‎ توسعه داده شده که منابع اقتصادی اختصاص یافته به راهکارهای کاهش ریسک لرزه‏ای‎ (مقاوم سازی) و بازسازی پس از زلزله‎های احتمالی آینده را در سطح منطقه‏ای‎ بهینه سازد. مدل بهینه‎سازی‎ پیشنهاد شده، راهکارهای کاهش ریسک های موجود را با هدف کمینه کردن هزینه های مقاوم‎سازی‎، بازسازی و ریسک خسارت اقتصادی بیش از حد مجاز مورد جستجو قرار می‎دهد، تا راهکار بهینه را با توجه به محدودیت های موجود پیدا کند. همچنین در پژوهش حاضر برای بررسی مدل تصادفی پیشنهاد شده از دیدگاه عدم قطعیت وقوع زلزله‎ها و نشان دادن برتری مدل تصادفی نسبت به سایر روش های احتمالی که بحث عدم قطعیت زلزله‎ها را خارج از فرایند بهینه سازی در نظر می‎گیرند، مدل های احتمالی دیگر نیز ارائه شده است و با انجام مطالعه ی موردی برای شهر تهران، اولاً کاربردهای عملی مدل تصادفی و سایر روش های احتمالی بهینه سازی پیشنهاد شده ارائه شده است، ثانیاً با محاسبه ی عوامل کلیدی نشانگر برتری مدل های تصادفی با نام های «ارزش مورد انتظار اطلاعات صحیح» و «ارزش حل تصادفی»، مدل تصادفی با سایر مدل های احتمالی مورد مقایسه قرار گرفته است.